 | ||
 |
||
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
 |
||
Café-bar April
Sluiting
Begin 2010 werd geleidelijk aan duidelijk dat de eigenaar van de April, horecamagnaat Sjoerd Kooistra, in grote financiële problemen verkeerde. Het bleek dat de huur voor diverse van zijn zaken, waaronder de April, al een jaar lang niet meer was doorbetaald aan Heineken, die de verhuurder van deze locaties was. In totaal ging het om zo'n 2 miljoen euro.
Het eerste teken hiervan kwam in de nacht van zaterdag 9 januari 2010, toen twee deurwaarders, geassisteerd door vier politie-agenten en een slotenmaker, net voor sluitingstijd de dagopbrengsten van de April in beslag namen. Dit ter voldoening van achterstallig loon, vakantiegeld en ontslagvergoeding van een ex-werknemer.
Op 31 maart bepaalde de rechter in een door Heineken aangespannen rechtszaak dat, naast Plassania Beheer BV en twee andere BV's, ook Kooistra persoonlijk aansprakelijk was voor de huur voor café April en diverse andere horecazaken.
Party-agenda voor maart 2010
Kort geding
Kooistra probeerde de sluiting van de April nog te voorkomen via een kort geding, dat diende op 18 mei 2010. Ondertussen waren enkele barkeepers al elders aan het werk gegaan. de rechters bepaalde echter dat Heineken de volgende dag April in de Reguliersdwarsstraat en The Three Sisters aan het Rembrandtplein mocht ontruimen.
Dit kon alleen nog voorkomen worden als Kooistra nog diezelfde avond ca. 1 miljoen euro aan Heineken zou betalen. Zoals achteraf bleek, kon hij zo'n bedrag onmogelijk nog op tafel leggen, zodat Heineken op woensdag 19 mei 2010, om 8.00 uur in de ochtend het wereldberoemde homocafé April liet sluiten door er nieuwe sloten op aan te brengen.
De woordvoerder van Heineken vertelt tegenover AT5
over de sluiting van de April, 19 mei 2010
Muur
Heineken kon op 19 mei echter alleen het voorste gedeelte van de April sluiten. De zaak bestond namelijk uit twee delen: het voorste gedeelte aan de Reguliersdwarsstraat nr. 37 en het achterste gedeelte aan de Sint Jorisstraat nrs. 3 t/m 7.
Het voorste deel werd door Heineken van Plassania gehuurd en aan Gouden Kooi BV doorverhuurd (zie Schema van de Kooistra-zaken), waarbij deze laatste BV de veelbesproken huurachterstand heeft laten ontstaan.
Het achterste gedeelte aan de Sint Jorisstraat heeft Heineken wel van Plassania gehuurd, maar hiervoor is het huurcontract met Gouden Kooi, vermoedelijk bij vergissing, nooit door Heineken ondertekend.
Hierdoor kon de brouwer dit deel niet sluiten en gaf Kooistra de opdracht om ijlings midden in de zaak een provisorische muur te bouwen, waardoor het achterste deel al de volgende dag gewoon weer open kon. Eén van de nooduitgangen aan de Sint Jorisstraat diende toen als nieuwe ingang.
De provisorische muur tussen het voorste
en het achterste deel van de April
Grote klap
Ook al kon het achtergedeelte nog even open blijven, toch was de sluiting van het voorste (en oorspronkelijke) deel van de April de grootste klap voor de Reguliersdwarsstraat en voor de Amsterdamse gay scene sinds de sluiting van het oude danscafé Havana in 2002.
In de week voorafgaand aan de Gay Pride, van 5 t/m 8 augustus 2010 was de April nog wel tijdelijk weer even geopend. de provisorische scheidingsmuur tussen het voorste en het achterste deel van de zaak werd daartoe weer verwijderd, zonder enige schade achter te laten.
Faillissement
Op 13 september 2010 werd Kooistra's holding Plassania Beheer BV failliet verklaard en op 28 september tenslotte ook Reguliers BV, die de zaken in de Reguliersdwarsstraat exploiteerde. Alle cafe's kwamen hiermee onder bewind van de faillissementscurator. Deze ging op zoek naar nieuwe eigenaren.
Voor de Kooistrazaken in de Reguliersdwarsstraat ging dat niet erg vlot. Volgens het boek "De zaak Kooistra" waren deze horecalocaties vanwege de "specifieke doelgroep" minder waard en was er ook minder animo voor. Voor de April, met zijn nog gloednieuwe interieur, had een geinteresseerde partij bijvoorbeeld nog maar 350.000,- euro over.
Eind 2010 weet Heineken de curator van Plassania, mr. Seerp Gratama, zo ver te krijgen dat deze alle ongeveer 15 zaken waarbij Heineken de verhuurder is, aan het brouwerijconcern overdraagt. Deze zaken hadden een totale waarde van zo'n 10 miljoen euro, maar Heineken hoefde er slechts een schamele 250.000,- euro voor neer te leggen.
In januari 2011 benaderde Heineken diverse kandidaten om deze zaken, waaronder April en Exit, over te nemen. Deze konden vervolgens hun plannen voor de zaken van hun voorkeur presenteren.
De gesloten April, begin 2011
Ludwig Zwei
Als overnamekandidaat voor de April kwam uiteindelijk Casper Reinders uit de bus. Hij is een succesvolle Amsterdamse horeca-ondernemer, die vooral bekend is van de exclusieve club Jimmy Woo. Daarnaast is hij de vormgever van onder andere Suzy Wong, Bo Cinq en van de in november 2010 in de Reguliersdwarsstraat geopende restaurant/bar Lion Noir.
Café April was Reinders' eerste homozaak en dat zag hij als een nieuwe uitdaging. Hij wilde er een zaak van maken die zich kon meten met wat op in Parijs of New York toonaangevend is.
Hij verwachtte hiermee het trendy homopubliek en de hippe homojongeren (die de Reguliers jaren geleden verruilden voor zijn "gewone" zaken als Bo Cinq) opnieuw naar de straat te kunnen trekken. Bovendien wilde hij met dit concept bijdragen aan meer diversiteit in de Reguliersdwarsstraat.
Moodbords voor het nieuwe interieur van Ludwig II
Omdat Reinders niets liever doet dan zijn zaken naar zijn geheel eigen smaak in te richten, liet hij het interieur van de April, dat nog geen jaar alszodanig had dienstgedaan, er volledig uit slopen. Voor de herinrichting wilde hij alleen de beste materialen gebruiken.
Het zou een mengeling van kitsch, industrieel en (echt) antiek worden, "sexy" en met oog voor detail. In de zaak zelf wilde hij vooral hoge kwaliteit bieden, zowel qua interieur, personeel als qua muziek.
Het voorste deel van de April kreeg een strakke aankleding met een wat rauwe uitstraling, enigszins in de sfeer van Frank Lloyd Wright. De bar werd bijvoorbeeld bekleed met houten latwerk in een betonnen frame.
Aan de wanden kwamen exclusieve foto's van de Berlijnse fotografen Billy & Hells. Al deze interieurstukken zijn door Reinders persoonlijk uitgezocht - niet alleen om de zaak te decoreren, maar ook om mensen in aanraking te brengen met mooie materialen en producten die ze anders niet gauw te zien krijgen.
Het voorste gedeelte van Ludwig II
op de dag van de opening
Doorbitch
Achterin zou de eilandbar verdwijnen en plaatsmaken voor tafeltjes, schemerlampen en even dure als fraaie klassieke stoelen, net zoals die in Hotel Costes in Parijs. Aan de wanden kwam handgeschilderd behang van kunstenares Marjolein Caljouw. Dit gedeelte moest de sfeer krijgen van een exclusieve 19e eeuwse Parijse nachtclub, "hoerig en helemaal over the top" aldus Reinders.
Tussen het voorste en het achterste deel, waar voorheen de DJ-booth was, zou een harmonica-schuifhek komen, om de toegang tot het exclusieve achterste gedeelte af te kunnen sluiten. Toen uitlekte dat deze doorgang bewaakt zou gaan worden door een doorbitch, riep dat verontwaardiging op.
Een selecterende portier is bij heteroclubs niet ongebruikelijk, maar komt in de homohoreca niet voor, vermoedelijk vanwege het verleden en de minderheidspositie van de homogemeenschap.
Toen Casper Reinders begin juni 2011 in een interview met homowebsite Gay.nl ook nog liet weten dat hij een hekel heeft aan happy hours, was het huis te klein.
Zijn woorden "De happy hour-cultuur heeft deze straat kapot gemaakt. Daar komt een bepaald soort gay-publiek op af dat op een gegeven moment alleen maar ging hoppen van de ene zaak naar de andere" vielen bij veel trouwe bezoekers verkeerd. Zij voelden zich als tweederangs weggezet en niet meer welkom in wat bijna 30 jaar lang hun huiskamer was geweest.
Nieuwe naam
Reinders twijfelde lang of hij de wereldwijd bekende naam April zou aanhouden of niet. Uiteindelijk werd op 1 juli 2011 bekend gemaakt dat hij zijn zaak Ludwig Zwei zou gaan noemen. Deze naam verwijst naar de excentrieke koning Ludwig II van Beieren (1845-1886), die vermeend homoseksueel was. Als verklaring liet Reinders weten:
"We hebben er heel lang over getwijfeld omdat het een van de meest bekendste bars is van Nederland en misschien Europa. Toch, omdat de naam Sjoerd Kooistra zo aan de April hing, hebben we besloten het toch te veranderen in LudwigZwei."
Al snel werd deze naam echter veranderd in Ludwig II, wat internationaal wat beter hanteerbaar is.
Valse start
Op donderdag 21 juli 2011 vond tenslotte de opening van Ludwig II plaats, tegelijk met Havana en EVE (voorheen ARC), die beide ook een volledige restyling hadden ondergaan. Dit werd gevierd met een ouderwets groot en gezellig straatfeest, waarvoor zelfs burgemeester Eberhard van der Laan en wethouder Carolien Gehrels van economische zaken naar de Reguliersdwarsstraat kwamen.
Ongelukkigerwijze was voor Ludwig op die dag aanvankelijk alleen een besloten openingsfeestje voor genodigden gepland. Omdat ook dit weer aanleiding gaf tot onbegrip en ongenoegen, werd besloten om dan in elk geval aan het begin van de avond het voorste deel van de zaak voor iedereen te openen. Het exclusieve achterste deel zou dan later op de avond voor de genodigden geopend worden.
Na de eerdere irritaties, was de besloten opening voor velen de druppel die de emmer deed overlopen. Ludwig was voor hen het tegendeel geworden van de vroeger zo open en toegankelijke April. In al zijn gedaantes was de April een icoon dat tallozen in hun hart gesloten hadden. Hoewel Casper Reinders goede bedoelingen had, was het resultaat dat er van al die goodwill uiteindelijk maar weinig voor zijn nieuwe Ludwig overbleef.
Naspel
Na deze valse start zou het Ludwig II niet lukken om voldoende bezoekers te trekken. Men probeerde zich nog wel op een trendy gemengd publiek te richten: zo vonden hier met enige regelmaat hippe vrouwenavonden, maar ook exclusieve presentaties en andere feestjes plaats. Op 3 mei 2012 vierden bijvoorbeeld de spelers van Ajax hier hun kampioensfeest.
Het mocht allemaal niet baten en zodoende kreeg de zaak van 15-17 mei 2012 onverwacht een algehele restyling - precies twee jaar na de sluiting van de April in 2010 en nog geen 10 maanden na de heropening in 2011.
De homogerichtheid verdween nu geheel en de zaak ging verder met een mix van undergroundstijlen, het interieur werd zwart geschilderd en de naam gewijzigd in Bar Ludwig. Deze hield het precies drie jaar vol en werd toen door Reinders omgebouwd tot A l'Elephant du Congo, die al na twee jaar weer dicht ging.
In de tweede helft van 2017 werd de zaak nog gebruikt als pop-up onder de naam "Bar7 by Showpony" waarna Casper Reinders het pand per 1 januari 2018 verkocht aan vier jonge ondernemers die het volledig ombouwden tot de Japanse karaokebar Duke of Tokyo.
Links
- Vroegere homepage: www.cafeapril.eu
- Vroegere netwerken: Hyves - Facebook
- Grafisch ontwerp:
- www.rs-design.nl (1996 & 2009)
- Webdesign:
- www.mediaconcepts.nl (2003)
- www.avitus.nl (2006)
- Interieurontwerp:
- www.vanwellarchitect.nl (1996)
- www.erickuster.com (2009)
- Interieurbouw:
- www.horstermeer.nl (2009)
- Memorabilia: Gay café April - Amsterdam
Berichten op Reguliers.net
25-05-2012: Ludwig II (voorheen April) gaat verder als undergroundbar
22-07-2011: Reguliersdwarsstraat groots heropend!
01-07-2011: April wordt omgedoopt tot Ludwig II
12-05-2011: De April heropent in juli met een volledig nieuw interieur
19-05-2010: Heineken heeft vanochtend de April gesloten
Berichten elders
03-11-2006: April opende vijfentwintig jaar geleden deur én ramen
11-01-2010: Invallen in café's Kooistra
15-02-2011: Jimmy Woo wil beroemde discotheek April overnemen
04-06-2011: 'Nooit meer happy hour'
Artikelen
- De Reguliersdwarsstraat - Amsterdams nieuwe moderne uitgaanscentrum, in: Missets Horeca, jrg. 30 (1982), nr. 48 (3 dec.)
- Rob van den Berg: April viert vierde lustrum, in: Gay Krant, jrg. 22 (2000), nr. 437.
- Vincent van der Kraan: Mark Schröder over April, Soho en Exit, in: Gay News, nr. 146 (oktober), 2003.
- Jiska Fischer: Gratis drank, in: Het Parool, 17 juli 2009.
- Paul Hofman: Kosmopolitische April, in: GK Magazine, 30e jrg. (2009), nr. 618, p. 60-61.
- Edwin Reinerie: "Ik hou niet van nep", in: Winq, juli 2011, p. 84-85.

